به گزارش مشرق، در بازی اخیر این تیم در برابر استقلال اهواز گل نخست پرسپولیس روی ارسال از کنار و ضربه سر بنگتسون به ثمر رسید و این گل استارت پیروزی پرسپولیس در این بازی را زد.
پیش از بازی با استقلال اهواز و در دیدار با رقیب دیرینه یعنی استقلال تهران دو گل از چهار گل پرسپولیس روی سانتر از کنار به ثمر رسید که در هر دو صحنه سانتر کننده فرشاد احمد زاده بود اما گل ها را یکی مهدی طارمی و دیگری رامین رضائیان به ثمر رساند.
نمونه این گل ها را در بازی های دیگر هم دیده بودیم. از جمله بازی با صبای قم. تگ گل سه امتیازی این بازی را فرشاد احمد زاده روی ارسال احمد نورالهی به ثمر رساند که البته در آن صحنه اشتباه حامد لک در رسیدن پرسپولیس به گل تاثیر گذار بود. هم چنین در بازی با سیاه جامگان گل سه امتیازی پرسپولیس را مهدی طارمی روی ارسال خوب و بی نقص محمد انصاری از جناح چپ به ثمر رساند.
در پیکار پرسپولیس و ملوان هم شاهد بودیم که پرسپولیس در دقایق پایانی روی ارسال امید عالیشاه و تاثیرگذاری کمال کامیابی نیا به سه امتیاز شیرین رسید که البته در این صحنه کمال کامیابی نیا با پا به توپ ضربه زد.
این گل ها نشان می دهد سانتر از کنار و ضربات سر نه تنها منسوخ نشده بلکه هنوز هم یکی از راه های اصلی برای رسیدن به گل است.
آنچه چیز که آزار دهنده است فقط استفاده از این تاکتیک به عنوان تاکتیک محور برای رسیدن به گل است که زیبایی بازی را کم می کند و تماشاگران و منتقدین هم از سر لج مجبورند که بگویند سانتر منسوخ شده است. خوبی پرسپولیس این است که از سانتر از کناره ها و ضربات سر به عنوان یکی از راهکارها برای رسیدن به گل استفاده می کند. تیم برانکو ایده های دیگری هم برای رسیدن به گل دارد. مثل بازی ترکیبی در منطقه یک سوم دفاعی حریف. مثل کات بک و ضد حمله.
امید عالیشاه و فرشاد احمد زاده خوب سانتر می کنند و مهدی طارمی خوب ضربه سر می زند. گاهی محمد انصاری در نقش سانتر کننده ظاهر می شود و رامین رضائیان از عقب خوب برای زدن ضربه سر اضافه می شود. این توانمندی است و بهره مندی از آن عقلانی است. حال می خواهد با هر قضاوتی که همراه باشد، مهم نیست.
پیش از بازی با استقلال اهواز و در دیدار با رقیب دیرینه یعنی استقلال تهران دو گل از چهار گل پرسپولیس روی سانتر از کنار به ثمر رسید که در هر دو صحنه سانتر کننده فرشاد احمد زاده بود اما گل ها را یکی مهدی طارمی و دیگری رامین رضائیان به ثمر رساند.
نمونه این گل ها را در بازی های دیگر هم دیده بودیم. از جمله بازی با صبای قم. تگ گل سه امتیازی این بازی را فرشاد احمد زاده روی ارسال احمد نورالهی به ثمر رساند که البته در آن صحنه اشتباه حامد لک در رسیدن پرسپولیس به گل تاثیر گذار بود. هم چنین در بازی با سیاه جامگان گل سه امتیازی پرسپولیس را مهدی طارمی روی ارسال خوب و بی نقص محمد انصاری از جناح چپ به ثمر رساند.
در پیکار پرسپولیس و ملوان هم شاهد بودیم که پرسپولیس در دقایق پایانی روی ارسال امید عالیشاه و تاثیرگذاری کمال کامیابی نیا به سه امتیاز شیرین رسید که البته در این صحنه کمال کامیابی نیا با پا به توپ ضربه زد.
این گل ها نشان می دهد سانتر از کنار و ضربات سر نه تنها منسوخ نشده بلکه هنوز هم یکی از راه های اصلی برای رسیدن به گل است.
آنچه چیز که آزار دهنده است فقط استفاده از این تاکتیک به عنوان تاکتیک محور برای رسیدن به گل است که زیبایی بازی را کم می کند و تماشاگران و منتقدین هم از سر لج مجبورند که بگویند سانتر منسوخ شده است. خوبی پرسپولیس این است که از سانتر از کناره ها و ضربات سر به عنوان یکی از راهکارها برای رسیدن به گل استفاده می کند. تیم برانکو ایده های دیگری هم برای رسیدن به گل دارد. مثل بازی ترکیبی در منطقه یک سوم دفاعی حریف. مثل کات بک و ضد حمله.
امید عالیشاه و فرشاد احمد زاده خوب سانتر می کنند و مهدی طارمی خوب ضربه سر می زند. گاهی محمد انصاری در نقش سانتر کننده ظاهر می شود و رامین رضائیان از عقب خوب برای زدن ضربه سر اضافه می شود. این توانمندی است و بهره مندی از آن عقلانی است. حال می خواهد با هر قضاوتی که همراه باشد، مهم نیست.
